In wereldwijde verbondenheid gedenken wij: Week 28 - Colombia, Ecuador en Venezuela

Voorbeden: Week 28

Camilo Torres

 

Dank voor:
. Degenen die de hoge prijs betalen voor het werken aan gerechtigheid en vrede.
. Christenen die temidden van geweld toch trouw blijven aan het evangelie.
. Vissers en boeren die hun gezinnen en families onderhouden.
. De reuze schildpadden, leguanen en andere unieke wilde dieren op de Galapagos eilanden, en voor hen die proberen om het milieu te beschermen.
. De CLAI, de Latijns-Amerikaanse Raad van Kerken, waarvan het hoofdkwartier in Quito, Ecuador is.
. Degenen die werken onder de armen.
 
Bid voor:
. Een einde aan oorlog en geweld in Colombia en het tot stand brengen van een veilige omgeving voor alle mensen.
. Een stabiele en eerlijke economie in Ecuador.
. Een einde aan de corruptie door ambtenaren van de overheid.
. Voor andere methoden van economische activiteit, inplaats van drugshandel en drugsproductie.
. De inheemse volkeren van deze landen, die vaak de dupe worden van armoede temidden van groeiende economische ongelijkheid.
. Degenen die arm en werkloos zijn, voor hen die rouwen en voor allen die met hen werken.
. Die getroffen zijn door overstromingen en aardbevingen.
. Vernieuwing van het geloof van christenen in deze landen.
. Die ontvoerd of gegijzeld worden en voor hun gezinnen.
. Degenen die hun families en vrienden hebben verlaten om naar een ander land te gaan ter ondersteuning van hun families die zijn achtergebleven in het thuisland.


Wereldwijd verbonden: Week 28


Moeder met kind in Ecuador (foto: ZWO)

Colombia, Ecuador en Venezuela

Wij geloven in God, die liefde is, wiens woord
ons leven doet, die het werk van onze handen
bevestigt. God is leven.
Wij geloven in Gods Zoon, die in ons midden is.
Hij leefde onder de armen om te tonen
wat liefde is. Hij is de Heer.
Wij geloven in de verrezen Jezus, die de weg is,
de waarheid en het leven, de aanwezigheid
die kracht geeft, voortstuwt en moed geeft.
Wij geloven in Jezus die ons opwekt en aanwezig
is in onze broeders en zusters, aanwezig in de
angst van de arbeider, in de gekromde rug van
de boer, die aanwezig is in de strijd.
Wij geloven in de Geest die leven geeft,
die ons in eenheid doet leven met God,
wiens sterkte en kracht ons aanspoort tot
de strijd, Hij is de liefde.
Wij geloven in het nieuwe leven,
waar brood en wijn om niet zullen zijn,
waarin wij enkel zullen werken voor God.
In Hem is onze roem.
Wij geloven in de kerk van God,
die alle mensen wil dienen,
opdat wij op aarde de waarheid kennen.
De kerk draagt het Woord.
Wij geloven in het eeuwige leven en
de toekomst van een nieuwe  wereld,
waarin het woord van God de waarheid voor
allen zal zijn, in Christus onze Heer.
(Camilo Torres)

'Mama Pacha'- 'Moeder Aarde' - Zuid Amerika. "Mama Pacha houdt haar hart vast en kreunt om alle wreedheid en onrecht op aarde..." Behoed je hart boven al wat te bewaren is, want daaruit zijn de oorsprongen des levens'. (Spreuken 4:23). (Beeld van speksteen, AnnaW)

Ecuador is een straatarm land. De schuldenlast van Ecuador drukt zwaar, vooral op de schouders van de Indianen in dit land.
‘Mama Pacha’ (Moeder Aarde) is nauw verbonden met het geloof, het leven en werken van Indianen in Ecuador. Maar velen kunnen nauwelijks leven van de eigen grond. Landhervorming is daarom een belangrijk strijdpunt. Equador is ook één van de landen, waarvan Max Havelaar cacaobonen betrekt. Zij werkt samen met een grote organisatie die actief is in de cacaoprovincie Esmeraldas: hoop.
Colombia: Camilo Torres wordt  in 1929 geboren uit rijke Colombiaanse ouders. Hij studeert sociologie en theologie in Parijs, waar hij kennismaakt met de priester-arbeiders uit de kring van Abbé Pierre. Terug in Colombia verbindt hij zich met de arme boeren en arbeiders. Tenslotte besluit hij aan het gewapend verzet deel te nemen en wordt gedood op 15 februari 1966. Hij beroept zich op Jezus’ woord in Mattheus 5:23/24: ‘Ik ben niet opgehouden priester te zijn. Gehoorzaam aan het evangelie zal ik de mis weer opdragen wanneer de naaste niets meer tegen mij en ons heeft’.
Jorge Molano wordt in 1968 in Bogotá als zoon van een onderwijzer en een vakbondsactivist geboren. De ruwe behandeling van zijn moeder door soldaten, nadat zij hen in 1987 de toegang tot het huis had geweigerd, waar een aantal demonstranten zaten, maakte grote indruk op hem. Hij studeerde rechten aan de La Salle Universiteit in Bogotá, waar hij zijn leermeesters Eduardo Umaña Mendoza en Javier Giraldo leerde kennen. Hij is momenteel verbonden aan DH Colombia, een netwerk van mensenrechtenverdedigers. "Opkomen voor je recht is gevaarlijk in Colombia, zeker als je het opneemt tegen de staat". Advocaat Jorge Molano doet niet anders. Naasten worden vermoord of trokken naar het buitenland. Maar Molano blijft: 'Het is beter te sterven voor iets, dan te leven voor niets'. Eind mei ontving hij de Lawyers for Lawyers Award.
(Bron: 'Wordt vervolgd', Amnesty)
Op 22 juni 2016 heeft de Colombiaanse rebellenbeweging FARC voorgoed de wapens neergelegd! De FARC en de regering kwamen overeen dat Bogota in ruil daarvoor de veiligheid van de opstandelingen zou garanderen, meldden vredesonderhandelaars van beide partijen.
President Juan Manuel Santos en FARC-leider Rodrigo Londoño, alias Timochenko, tekenden het deelakkoord over de ontwapening, aldus bronnen rond het vredesoverleg. Secretaris-generaal Ban Ki-moon van de Verenigde Naties heeft de plechtigheid bijgewoond.
De vredesonderhandelingen in Cuba waren sinds 2012 gaande. De rebellenbeweging hield al bijna een jaar een eenzijdige wapenstilstand in acht.(Bron: BN De Stem)
In Venezuela lijkt de onrust te groeien. Onder het arme deel van de bevolking bevinden zich steeds meer ‘nieuwe’ armen, die eerder tot de middenklasse behoorden, doordat sinds 1988 het land aan strenge economische hervormingen werd onderworpen.  De situatie in zo slecht, dat simpele dingen als wc-papier en tandpasta niet meer verkrijgbaar zijn en melk is zo duur dat de gemiddelde inwoner 1 glas melk per maand(!) kan betalen. Het land is rijk aan natuurlijke bronnen, maar de bevolking is straatarm. Corruptie en ongelijke verdeling van de welvaart zijn er groot. (Bron: Eva Ruesen)
Venezuela, ooit de bakermat van links in Latijns-Amerika, is tegenwoordig een socialistische dictatuur in crisis. Ook de inheemse bevolking, de Warao-indianen, trekt massaal de grens over, weg van Venezuela.
"Mensen gaan weg uit verdriet", zegt Marcelino, een inheemse Warao-leider. "Het verdriet van honger. In Venezuela eet je nu één maaltijd per dag. Vroeger was dat niet zo, toen aten we elke dag drie goede maaltijden. De kinderen huilden niet. En het is niet alleen het gebrek aan eten, ook de zorg is een probleem. Er zijn geen medicijnen in Venezuela."  (NOS Nieuwsuur, 5 januari 2018).

Bidden wij met woorden van John Poulton:
Barmhartige God, dood en ellende omgeven ons in de wereld.
U wilt de volheid van het leven voor alle mensen. Vergeef ons
en beweeg ons tot een nieuw leven in dienst van uw rijk van waarheid
en gerechtigheid, opdat de wereld vernieuwd wordt en eenheid vindt in Hem,
die het leven van de wereld is, in Jezus Christus, onze Heer.

 Ecuador: De participatie van vrouwen op de markten groeit door en is steeds invloedrijker.(Foto Eva Ruesen)

 

Aandachtig bij de training: Dankzij de training kunnen ze hun gezinnen gezonder voeden, gaan ze beter om met het voedsel op de markt, en zijn ze beter in staat in te gaan tegen het geweld gericht op vrouwen. Geweld jegens vrouwen is een thema bij de meeste bevolkingsgroepen in praktisch alle Zuid-Amerikaanse landen, en komt zeker niet alleen voor bij de Indiaanse (Indígena) bevolking.

Felix Mendelssohn - A Midsummer Night's Dream, Op. 61 - III. Nocturne

 

Ecuador: Gewapend met kennis: de vrouwen worden getraind om hun elektronische kaarten van het WFP (World Food Programme) te gebruiken om meer variatie aan te brengen in de eetgewoonten. Maiskolven, rijst, yuca (spaans voor cassave) en aardappels worden het meest gegeten. (Met dank aan Eva Ruesen, Ecuador, voor het ter beschikking stellen van de foto's en de informatie)