In wereldwijde verbondenheid gedenken wij: Week 1 - Egypte, Israël en de bezette Palestijnse gebieden, incl.Jeruzalem, Jordanië, Libanon, Palestina en Syrië
Voorbeden: Week 1
Dank voor:•De Raad van Kerken in het Midden-Oosten en haar streven naar christelijke eenheid en rechtvaardigheid.
•De inspanningen van de verschillende kerken in Syrië, die samenwerken aan een gemeenschappelijk getuigenis, in het bijzonder hun betrokkenheid bij het vinden van een gemeenschappelijke datum voor Pasen voor alle christenen.
•De eindeloze bron van inspiratie die pelgrims van de islam, het christendom en het jodendom vinden in de heilige plaatsen in het land.
•Vredestichters.
•De mensen die Libanon herbouwen na de verwoestende oorlog.
•Olijfbomen die vele generaties hebben overleefd en nog steeds fruit geven.
•De Nijl en zijn levengevend water.
•De oude kerken in deze landen die trouw het Evangelie hebben overgedragen van generatie op generatie, zelfs onder ernstige bedreiging of vervolging.
•Monniken en nonnen die zichzelf geven in een leven van gebed en dienstbaarheid.
Bid voor:
•Vrede in de regio, vooral in Syrië en tussen Palestijnen en Israëli's.
•Eerbiediging van de mensenrechten en een eind aan onterechte gevangenschap en buitengerechtelijke moorden.
•Oplossingen voor vluchtelingen, die nog steeds verlangen naar huis terug te keren.
•De inspanningen om corruptie te confronteren.
•De hongerige en dakloze.
•Degenen die wonen in de sloppenwijken, op begraafplaatsen, de vuilnisbelten en in de vluchtelingenkampen.
•Degenen die op gewelddadige wijze conflicten oplossen, dat ze meer humanitaire methoden mogen vinden.
•De democratisch verkozen ambtenaren van elke Staat.
 |
 |
 |
| Vluchtelingen- kinderen uit Syrië in het dorp Jeb Jenine in Libanon. (foto: Wereldraad van Kerken./ | Vredesoverleg maart 2014 Palestijnse president Abbas en president Obama (Foto:Trouw) | De Menora voor het gebouw van de Knesset (Israëlisch Parlement) in Jeruzalem (Foto: Betty Haverlag) |
Eeuwige God, door alle tijden heen bent U uw volk trouw en
Uw Zoon heeft ook ons geroepen om getuigen van uw liefde te zijn.
Laten wij dan de wortels eren, waaruit ook ons geloof zich voedt.
(Sonne und Schildkalender, uit het duits)
Uw Zoon heeft ook ons geroepen om getuigen van uw liefde te zijn.
Laten wij dan de wortels eren, waaruit ook ons geloof zich voedt.
(Sonne und Schildkalender, uit het duits)
En bidden wij dat heel de wereld mag inzien, dat het heil,
ooit in het hart van deze landen, in Bethlehem is verschenen;
en dat daar de vrede begint: met de aanbidding van het Kind.
(AnnaW)
ooit in het hart van deze landen, in Bethlehem is verschenen;
en dat daar de vrede begint: met de aanbidding van het Kind.
(AnnaW)
Wereldwijd verbonden: Week 1
 |
| Davidster - Het symbool van integratie is de Davidster. In de Davidster ontmoeten de tegenstellingen elkaar en doordringen elkaar zodanig dat de dualiteit wordt opgeheven. |
De ziel van al wat leeft
De ziel van al wat leeft, zal uw Naam zegenen,
Eeuwige onze God, en de adem van alle
stervelingen zal steeds uw faam roemen en
hooghouden, onze Koning.
Van eeuwigheid tot eeuwigheid zijt Gij God en
buiten U hebben wij geen God die verlost,helpt
en bevrijdt, redt, ondersteunt en zich ontfermt
in alle tijden van nood en verdrukking.
Wij hebben geen koning buiten U, God van de
eersten en de laatsten, God van alle schepselen,
Heer van alle generaties, die door een menigte
lofprijzingen geprezen wordt;
Hij leidt zijn wereld met liefde en
zijn schepselen met ontferming.
En de Eeuwige sluimert niet en slaapt niet.
Hij wekt die slapen en doet ontwaken die
in diepe slaap zijn gedompeld;
Hij doet stommen spreken, gevangenen stelt
Hij op vrije voeten; Hij ondersteunt
de gevallenen en die gebukt gaan richt Hij op.
U alleen brengen wij dank. (Uit een joods gebed,
geciteerd in ‘Bidden in meervoud’.)
De ziel van al wat leeft, zal uw Naam zegenen,
Eeuwige onze God, en de adem van alle
stervelingen zal steeds uw faam roemen en
hooghouden, onze Koning.
Van eeuwigheid tot eeuwigheid zijt Gij God en
buiten U hebben wij geen God die verlost,helpt
en bevrijdt, redt, ondersteunt en zich ontfermt
in alle tijden van nood en verdrukking.
Wij hebben geen koning buiten U, God van de
eersten en de laatsten, God van alle schepselen,
Heer van alle generaties, die door een menigte
lofprijzingen geprezen wordt;
Hij leidt zijn wereld met liefde en
zijn schepselen met ontferming.
En de Eeuwige sluimert niet en slaapt niet.
Hij wekt die slapen en doet ontwaken die
in diepe slaap zijn gedompeld;
Hij doet stommen spreken, gevangenen stelt
Hij op vrije voeten; Hij ondersteunt
de gevallenen en die gebukt gaan richt Hij op.
U alleen brengen wij dank. (Uit een joods gebed,
geciteerd in ‘Bidden in meervoud’.)
Het jodendom uit het begin van onze jaartelling is een veelkleurige waaier. Er was niet één vorm van religie. Er waren vele groepen en stromingen. Het christendom is daaruit ontstaan en bestond de eerste drie eeuwen van onze jaartelling ook uit zo’n brede waaier van stromingen en richtingen. Veel mensen hebben het idee dat er een oervorm van het christendom zou bestaan, maar het christendom is vanaf het begin pluriform en kent vele uitingsvormen.
(Prof. dr. Bert Jan Lietaert Peerbolte, hoogleraar Nieuwe Testament aan de Vrije Universiteit)
En ds.Klaas v.d.Kamp schrijft in "Raven": "De joodse christenen onderscheiden zich amper van joodse broeders en zusters. Zij geloven net als de schriftgeleerden in een weg die niet ophoudt bij de dood, maar die over de grenzen van de 'doodsjordaan' heen naar nieuw leven leidt. De christelijke gemeente heeft geen behoefte om profiel te kiezen naast de joodse gemeente."
"De kerk is een goddelijk mysterie dat niet kan worden omschreven door een begripsmatig of institutioneel instrument", zegt Paul S. Minear, "men moet de beelden niet tegen elkaar uitspelen, maar laten zien hoe ze elkaar aanvullen!"
(Prof. dr. Bert Jan Lietaert Peerbolte, hoogleraar Nieuwe Testament aan de Vrije Universiteit)
En ds.Klaas v.d.Kamp schrijft in "Raven": "De joodse christenen onderscheiden zich amper van joodse broeders en zusters. Zij geloven net als de schriftgeleerden in een weg die niet ophoudt bij de dood, maar die over de grenzen van de 'doodsjordaan' heen naar nieuw leven leidt. De christelijke gemeente heeft geen behoefte om profiel te kiezen naast de joodse gemeente."
"De kerk is een goddelijk mysterie dat niet kan worden omschreven door een begripsmatig of institutioneel instrument", zegt Paul S. Minear, "men moet de beelden niet tegen elkaar uitspelen, maar laten zien hoe ze elkaar aanvullen!"
In het Makarios-klooster in de woestijn tussen Caïro en Alexandrië besteden monniken dagelijks veel uren aan de viering van de eeuwenoude liturgie. Even buiten het klooster wordt door diezelfde monniken de woestijn stukje bij beetje ontgonnen. Jongens uit heel Egypte worden door hen ingewijd in moderne methoden van landbouw, veeteelt en bijenteelt.
Midden in de voortdurende, bloedige strijd tussen Israël en Gaza wordt in Jeruzalem, door Joodse en Arabische bouwvakkers, druk doorgewerkt aan het gebouw waar de Joods-Messiaanse gemeente Roeh Israël (“Shepherd of Israël”) en de organisatie Netivyah gehuisvest zullen zijn. Naast de ruimtes voor de verschillende activiteiten van Netivyah ontstaat hier in Jeruzalem de eerste synagoge voor Joden die in Jezus als de Messias geloven! (Overgenomen uit “Opbouw” van de Ev. Lutherse Gemeente in Groningen, aug. 2014, met dank aan Mevr. Gisela Klein)).
Ondanks alle lijden en conflicten leeft het christendom, dat na Pinksteren in het Midden-Oosten is ontstaan, hier nog steeds voort. Nergens ter wereld is de verdeeldheid van christenen echter zo duidelijk als in Jeruzalem met z’n vele verschillende kerken. Maar in de MECC, de Raad van Kerken in het Midden-Oosten, heeft men elkaar gevonden: orthodoxen, katholieken, protestanten van allerlei signatuur. Kerken zijn er, in al de genoemde landen, een kleine minderheid die steeds kleiner wordt. Onder druk van de omstandigheden zijn veel christenen uit deze bakermat van het christendom vertrokken. De MECC vraagt Europese christenen oog en oor te hebben voor hun zusters en broeders in het Midden-Oosten. Het geloof leeft daar. (ds.W.R.v.d.Zee)
In Jordanië, één van de meest westers georiënteerde landen, hebben christenen een betrekkelijke vrijheid. Het is te vergelijken met de situatie in Syrië voor de burgeroorlog. Er zijn officiële geregistreerde kerken, er is een theologische faculteit en de kerk onder Iraakse vluchtelingen groeit. De Arabische Lente heeft Jordanië onrust gebracht onder moslims en christenen die eerst in vrede naast elkaar leefden.De belangrijkste vorm van christenvervolging is het islamitisch extremisme. De islam is de staatsgodsdienst en het verlaten van de islam is niet officieel erkend.(Open Doors)
Op 26 augustus 2014 stuurde de evangelische gemeenschap in Syrië en Libanon een noodoproep aan alle evangelische en protestantse kerken en organisaties in de wereld.
De ondertekenaars schrijven dat zij zich op een kritiek moment in de geschiedenis bevinden en roepen de hulp in van kerken en christelijke organisaties om in beweging te komen: 'Voor ons is dit een moment vol angst en vrees! Wij noemen dit een ‘state of emergency’ waarin gered moet worden wat er is overgebleven van de christelijke en gematigde niet-christelijke aanwezigheid in het M.Oosten en de totale vernietiging daarvan vermijden. De zaak van de christelijke tegenwoordigheid in het Midden-Oosten gaat veel verder dan een oproep voor gelijke rechten en bescherming voor vervolging. Het is een waarschuwingsoproep voordat toekomstige vernietiging van de christelijke presentie in het Midden-Oosten een feit wordt.' Deze noodoproep is ondertekend door 26 kerkleiders uit Syrië en Libanon.
In discussies die christenen onderling voeren over de situatie in Israël en Palestina, verdienen ook de stemmen van Palestijnse christenen aandacht.
Als christenen wereldwijd zijn we met elkaar verbonden. Daarom is het de moeite waard te horen hoe zij de situatie op dit moment beleven. In Israël en de Palestijnse gebieden wonen in totaal een kleine 200.000 christenen, waarvan zo’n 2000 in Gaza. De afgelopen weken hebben Palestijnse christenen vaak van zich laten horen door middel van verklaringen, brieven en oproepen. Samengevat vragen zij de wereldkerk – u en mij – om drie dingen:
1. aandacht voor de wortels van het conflict, niet alleen voor de symptomen;
2. internationale inzet van burgers en overheden om aan te sturen op een staakt-het-vuren;
3. en niet in de laatste plaats, gebed voor alle slachtoffers.
(Margriet Westers, uitgezonden medewerker Kerk in Actie)
“Talitha kumi”, heet een Evangelisch-Lutherse school in Bethlehem/Beit Jala. Palestijnse scholieren vinden hier in een met conflict beladen omgeving een veilig oord om te leven en te leren. Zij ervaren daar dat mensen uit verre landen deel nemen aan hun leven. Gasten zijn er altijd welkom. Graag vertellen de kinderen over hun leven daar en ze zijn nieuwsgierig naar de wereld buiten de spermuren. Het gesprek laat scholieren en gasten alles wat hen scheidt vergeten en iets van verzoening ervaren. Daoud Nassar, een Palestijnse boer, is christen en als Palestijn actief met zijn familie in de “Tent of Nations, een familiebedrijf nabij Bethlehem waar naast de agrarische activiteiten ook heel actief gewerkt wordt aan de vrede tussen de Palestijnen en Israël, onder het motto: “Wij weigeren om vijanden te zijn”. Het boerenbedrijf van de familie Nassar is omringd door wegversperringen en (illegale) joodse nederzettingen. Water, elektriciteit en bouwvergunningen worden hen door Israëlische autoriteiten onthouden. Joodse kolonisten proberen hen van hun land te verdrijven. De situatie van de familie Nassar staat symbool voor de situatie van steeds meer Palestijnen, die gedwongen worden van hun land te vertrekken. Nassar bracht zijn jeugd door in Bethlehem. Hij deed in 1989 zijn eindexamen aan de Evangelisch-Lutherse school Talitha Kumi in Beit Jala. Daoud Nassar heeft een band met Nederland. Toen in mei 2014 fruitbomen op zijn land werden verwoest, droegen veel mensen in Nederland bij aan nieuwe fruitbomen voor het stuk land. Het familiebedrijf Tent of Nations en de familie zelf inspireren veel mensen door hun motto “Wij weigeren vijanden te zijn”.
Midden in de voortdurende, bloedige strijd tussen Israël en Gaza wordt in Jeruzalem, door Joodse en Arabische bouwvakkers, druk doorgewerkt aan het gebouw waar de Joods-Messiaanse gemeente Roeh Israël (“Shepherd of Israël”) en de organisatie Netivyah gehuisvest zullen zijn. Naast de ruimtes voor de verschillende activiteiten van Netivyah ontstaat hier in Jeruzalem de eerste synagoge voor Joden die in Jezus als de Messias geloven! (Overgenomen uit “Opbouw” van de Ev. Lutherse Gemeente in Groningen, aug. 2014, met dank aan Mevr. Gisela Klein)).
Ondanks alle lijden en conflicten leeft het christendom, dat na Pinksteren in het Midden-Oosten is ontstaan, hier nog steeds voort. Nergens ter wereld is de verdeeldheid van christenen echter zo duidelijk als in Jeruzalem met z’n vele verschillende kerken. Maar in de MECC, de Raad van Kerken in het Midden-Oosten, heeft men elkaar gevonden: orthodoxen, katholieken, protestanten van allerlei signatuur. Kerken zijn er, in al de genoemde landen, een kleine minderheid die steeds kleiner wordt. Onder druk van de omstandigheden zijn veel christenen uit deze bakermat van het christendom vertrokken. De MECC vraagt Europese christenen oog en oor te hebben voor hun zusters en broeders in het Midden-Oosten. Het geloof leeft daar. (ds.W.R.v.d.Zee)
In Jordanië, één van de meest westers georiënteerde landen, hebben christenen een betrekkelijke vrijheid. Het is te vergelijken met de situatie in Syrië voor de burgeroorlog. Er zijn officiële geregistreerde kerken, er is een theologische faculteit en de kerk onder Iraakse vluchtelingen groeit. De Arabische Lente heeft Jordanië onrust gebracht onder moslims en christenen die eerst in vrede naast elkaar leefden.De belangrijkste vorm van christenvervolging is het islamitisch extremisme. De islam is de staatsgodsdienst en het verlaten van de islam is niet officieel erkend.(Open Doors)
Op 26 augustus 2014 stuurde de evangelische gemeenschap in Syrië en Libanon een noodoproep aan alle evangelische en protestantse kerken en organisaties in de wereld.
De ondertekenaars schrijven dat zij zich op een kritiek moment in de geschiedenis bevinden en roepen de hulp in van kerken en christelijke organisaties om in beweging te komen: 'Voor ons is dit een moment vol angst en vrees! Wij noemen dit een ‘state of emergency’ waarin gered moet worden wat er is overgebleven van de christelijke en gematigde niet-christelijke aanwezigheid in het M.Oosten en de totale vernietiging daarvan vermijden. De zaak van de christelijke tegenwoordigheid in het Midden-Oosten gaat veel verder dan een oproep voor gelijke rechten en bescherming voor vervolging. Het is een waarschuwingsoproep voordat toekomstige vernietiging van de christelijke presentie in het Midden-Oosten een feit wordt.' Deze noodoproep is ondertekend door 26 kerkleiders uit Syrië en Libanon.
In discussies die christenen onderling voeren over de situatie in Israël en Palestina, verdienen ook de stemmen van Palestijnse christenen aandacht.
Als christenen wereldwijd zijn we met elkaar verbonden. Daarom is het de moeite waard te horen hoe zij de situatie op dit moment beleven. In Israël en de Palestijnse gebieden wonen in totaal een kleine 200.000 christenen, waarvan zo’n 2000 in Gaza. De afgelopen weken hebben Palestijnse christenen vaak van zich laten horen door middel van verklaringen, brieven en oproepen. Samengevat vragen zij de wereldkerk – u en mij – om drie dingen:
1. aandacht voor de wortels van het conflict, niet alleen voor de symptomen;
2. internationale inzet van burgers en overheden om aan te sturen op een staakt-het-vuren;
3. en niet in de laatste plaats, gebed voor alle slachtoffers.
(Margriet Westers, uitgezonden medewerker Kerk in Actie)
“Talitha kumi”, heet een Evangelisch-Lutherse school in Bethlehem/Beit Jala. Palestijnse scholieren vinden hier in een met conflict beladen omgeving een veilig oord om te leven en te leren. Zij ervaren daar dat mensen uit verre landen deel nemen aan hun leven. Gasten zijn er altijd welkom. Graag vertellen de kinderen over hun leven daar en ze zijn nieuwsgierig naar de wereld buiten de spermuren. Het gesprek laat scholieren en gasten alles wat hen scheidt vergeten en iets van verzoening ervaren. Daoud Nassar, een Palestijnse boer, is christen en als Palestijn actief met zijn familie in de “Tent of Nations, een familiebedrijf nabij Bethlehem waar naast de agrarische activiteiten ook heel actief gewerkt wordt aan de vrede tussen de Palestijnen en Israël, onder het motto: “Wij weigeren om vijanden te zijn”. Het boerenbedrijf van de familie Nassar is omringd door wegversperringen en (illegale) joodse nederzettingen. Water, elektriciteit en bouwvergunningen worden hen door Israëlische autoriteiten onthouden. Joodse kolonisten proberen hen van hun land te verdrijven. De situatie van de familie Nassar staat symbool voor de situatie van steeds meer Palestijnen, die gedwongen worden van hun land te vertrekken. Nassar bracht zijn jeugd door in Bethlehem. Hij deed in 1989 zijn eindexamen aan de Evangelisch-Lutherse school Talitha Kumi in Beit Jala. Daoud Nassar heeft een band met Nederland. Toen in mei 2014 fruitbomen op zijn land werden verwoest, droegen veel mensen in Nederland bij aan nieuwe fruitbomen voor het stuk land. Het familiebedrijf Tent of Nations en de familie zelf inspireren veel mensen door hun motto “Wij weigeren vijanden te zijn”.
Nes Ammim, gelegen nabij Akko in district Noord in Israël, is een leefgemeenschap met een guesthouse als primaire bron van inkomsten. Het dorp-bedrijf wordt ook wel als kibboets aangeduid. Naast de guesthouse, voerde men tot voor kort ook een rozenkwekerij, een Avocadoplantage en een timmerbedrijf. Het dorp-bedrijf is vanaf het begin bemand door vrijwilligers uit West-Europa. De kwekerij en de plantage boden werk aan maar liefst 200 seizoenarbeiders; de guesthouse biedt werk aan circa 30 vrijwilligers. Het dorp-bedrijf is in 1963 gesticht en wilde een teken van solidariteit zijn voor de Joodse overlevenden van de Holocaust; 'Nes Ammim' is Hebreeuws voor "een teken voor de volken". Het uitgangspunt is de verbondenheid tussen christenen en Joden. Nes Ammim wil een nieuwe bladzijde zijn in het belaste geschiedenisboek van christenen en Joden. Het project zet zich daarom in voor ontmoeting en dialoog tussen christenen en Joden, en tussen Joodse en Arabische Israëli's. Nes Ammim is een internationale beweging en wordt door diverse kerken gesteund. Sinds de oprichting hebben duizenden jongeren, gezinnen en senioren uit Nederland, Duitsland, Zwitserland en andere West-Europese landen in het dorp gewoond en gewerkt. Terug in eigen land, hebben velen zich aangesloten bij de Nes Ammim verenigingen of vriendenkringen.
Laten we gedenken met woorden uit het Koptischorthodox getijdengebed en ook bidden voor de familie Nassar en de 'Tent of Nations'; voor de scholieren en hun begeleiders en gasten in Bethlehem/Beit Jala en voor al die plaatsen waar men de dialoog gaande wil houden en waar gewerkt wordt aan verzoening:
Neem, o Heer, in dit uur en in alle uren – ons gebed en ons smeken aan.
Verlicht ons leven. Help ons in overeenstemming met uw geboden te leven.
Heilig onze geest. Reinig ons lichaam. Ontwar onze gedachten. Zuiver onze wensen.
Genees onze ziekten. Vergeef onze zonden en verlos ons van alle boosheid,
van zorgen en van verdriet. Omgeef ons met uw heilige engelen – dat wij,
door hen beschermd, tot eenheid van geloof en tot kennis van uw
grenzeloze heerlijkheid worden gevoerd.
Verlicht ons leven. Help ons in overeenstemming met uw geboden te leven.
Heilig onze geest. Reinig ons lichaam. Ontwar onze gedachten. Zuiver onze wensen.
Genees onze ziekten. Vergeef onze zonden en verlos ons van alle boosheid,
van zorgen en van verdriet. Omgeef ons met uw heilige engelen – dat wij,
door hen beschermd, tot eenheid van geloof en tot kennis van uw
grenzeloze heerlijkheid worden gevoerd.
Jerusalaïm, stad van God...(Schindler's List - Jongerenkoor)
Daoud Nassar van Tent of Nations
Tent of Nations is een educatieve boerderij met het vredesproject van de Palestijns-christelijke familie Nassar in Bethlehem. Ondanks de moeilijke omstandigheden en de voortdurende dreiging van landonteigening, zet de familie Nassar zich op een geweldloze en zeer creatieve manier in onder het motto “Wij weigeren vijanden te zijn”.
People of the Tent of Nations
Bid niet voor Arabieren of voor Joden,
voor Palestijnen of Israëliers,
maar bid liever voor jezelf,
dat je hen niet verdeelt in je gebeden,
maar hen samen in je hart sluit.
(Een Palestijns christen)
voor Palestijnen of Israëliers,
maar bid liever voor jezelf,
dat je hen niet verdeelt in je gebeden,
maar hen samen in je hart sluit.
(Een Palestijns christen)
Vijanden, genadeloos, wreed en nietsontziend,
ooit zei een Man: 'maak ze tot je vrienden,
want oog in oog heeft elke vijand een gezicht,
waarin je iets van Mij herkent'. (AnnaW)
ooit zei een Man: 'maak ze tot je vrienden,
want oog in oog heeft elke vijand een gezicht,
waarin je iets van Mij herkent'. (AnnaW)
"Wij weigeren om vijanden te zijn": Daoud Nassar, een Palestijnse boer uit Bethlehem, is christen en als Palestijn actief met zijn familie in de “Tent of Nations", onder het motto: 'Wij weigeren om vijanden te zijn'.
Nes Ammim, gelegen nabij Akko in district Noord in Israël, is een leefgemeenschap met een guesthouse als primaire bron van inkomsten. Voor meer tekst zie hieronder 'in wereldwijde verbondenheid...'
"Raven", over eenheid als waardering voor God. (ds. Klaas v.d.Kamp, Raad van Kerken)
Wij weten, dat er geen God is dan Eén...1 Cor.8:4
De rabbijnen vragen: "Waarom staat er in de Bijbel zo vaak geschreven:
De rabbijnen vragen: "Waarom staat er in de Bijbel zo vaak geschreven:
De God van Abraham, de God van Isaäk, de God van Jakob?"
Waarom zegt zij niet simpel:
"De God van Abraham, Isaäk en Jakob?"
Het antwoord luidt: "Abraham heeft God ervaren als de God die hem uit de zekerheid van het beschermde Mesopotamië leidde.
Zijn zoon Isaak heeft God ervaren als de reddende engel, die hem op de berg Moria op het laatste moment voor de offerdood heeft behoed.
Zijn kleinzoon Jakob heeft God ervaren als de strijdbare engel, die de hele nacht met hem vocht totdat hij hem zegende en de nieuwe naam Israël gaf.
De drie aartsvaders beleefden God elk op een eigen manier.
Daarom zegt de Bijbel terecht:
De God van Abraham, de God van Isaäk en de God van Jakob".
(ds. Klaas van der Kamp, R.v.K, blz. 67)
Waarom zegt zij niet simpel:
"De God van Abraham, Isaäk en Jakob?"
Het antwoord luidt: "Abraham heeft God ervaren als de God die hem uit de zekerheid van het beschermde Mesopotamië leidde.
Zijn zoon Isaak heeft God ervaren als de reddende engel, die hem op de berg Moria op het laatste moment voor de offerdood heeft behoed.
Zijn kleinzoon Jakob heeft God ervaren als de strijdbare engel, die de hele nacht met hem vocht totdat hij hem zegende en de nieuwe naam Israël gaf.
De drie aartsvaders beleefden God elk op een eigen manier.
Daarom zegt de Bijbel terecht:
De God van Abraham, de God van Isaäk en de God van Jakob".
(ds. Klaas van der Kamp, R.v.K, blz. 67)
Palestijnse boer haalt zijn oogst binnen (Foto: Kairos-Sabeel) De eenzijdige proclamatie van de Staat Israël op 14 mei 1948 had voor het Palestijnse volk dramatische gevolgen. Meer dan 700.000 Palestijnen werden van huis en haard verdreven. Tot op de dag van vandaag zijn deze vluchtelingen en hun nakomelingen verstoken van hun recht op terugkeer. (Kairos-Sabeel-Nederland)
Kerst in Syrië, (Foto:Ref.Dagblad, dec. 2013). In maart 2011 begon in Syrië de Arabische Lente, die uitliep op een lange, bloedige burgeroorlog. Veel gezinnen zijn uiteengereten. Nu is de kerk hun familie, zeggen ze. Zuster Nazareth en twee andere 'Blauwe Zusters' mogen weg uit de belegerde stad Aleppo, maar ze willen niet; ze blijven om de mensen te steunen en te troosten en om kerstmis voor te bereiden. Anno 2015 wordt de mis op Kerstavond flink vervroegd, vanwege het gevaar op straat... Zuster Nazareth:"Ik ben God dankbaar dat Hij mij hierheen heeft gestuurd". (Trouw, 2-1-2016)
Uit: "De Profeet" van Kahlil Gibran (Libanon)
 |
| In 1966 werd in Libanon de Congregatie van de Zusters Missionarissen van het Allerheiligst Sacrament gesticht. Zij zijn op allerlei manieren betrokken bij het werk ter ondersteuning van jonge meisjes en vrouwen. |
Over de liefde (blz.17)
Want ofschoon de liefde je kroont,
kruisigt ze je ook.
Ofschoon ze dient voor je groei,
zal ze je ook snoeien.
Ofschoon ze opstijgt om je hoogste,
teerste takken te strelen,
die bevend trillen in de zon,
daalt ze ook af naar je wortels
om ze los te schudden
waar ze zich vastklampen aan de aarde...
Het afscheid (blz. 96)
"Vaarwel, burgers van Orfaleze, deze dag is ten einde. Hij sluit zich rond ons als een waterlelie rond haar komende dag. Wij zullen wat ons hier gegeven werd bewaren. En als het niet toereikend blijkt, moeten we zeker opnieuw samenkomen en onze handen uitstrekken naar de Gever. Vergeet niet dat ik bij u terugkom. (...)
Als wij elkaar in de schemering der herinnering nogmaals ontmoeten, spreken we opnieuw samen en zingt gij voor mij een dieper lied. En als onze handen elkaar ontmoeten in een andere droom, bouwen we nog een toren in de lucht.
Hierop gaf hij de zeelieden een wenk en terstond lichtten zij het anker, gooiden ze de trossen los en zetten ze koers naar het oosten. En uit de schare steeg als uit één enkel hart een kreet op die zich in de schemering verhief en over zee droeg als trompetgeschal.
Alleen Almitra zweeg en staarde het schip na totdat het in de mist verdween. En toen iedereen zich had verspreid, stond zij nog als enige op de zeewering en herinnerde zich wat hij had gezegd: 'Heel even slechts, één ogenblik van rusten op de wind, en een andere vrouw draagt mij in haar schoot'.
(Kahlil Gibran werd in 1883 in Libanon geboren en overleed in 1931.
Hij was zowel dichter als filosoof en schilder)
Volkslied Israël