Kerkelijk jaar - 1e Zondag na Epifanie

In wereldwijde verbondenheid gedenken wij: Week 3 - Cyprus, Griekenland en Turkije

Voorbeden: Week 3

Dank voor:
•De christelijke kerk en haar voortdurende aanwezigheid in deze landen dank zij de vroege kerken van de apostelen.
•Christenen die sterk staan in hun geloof en blijven getuigen van het evangelie.
•De wonderen van de kerk van St. Sophia, de gezangen op de berg Athos, de fresco's van de vroege kerken op Cyprus.
•De blauwe zee en de bergen, baklava, gevulde wijnbladeren, moussaka en fetakaas.
Bid voor:
Vrede en genezing van de diepgewortelde haat tussen Grieken en Turken.
•Troost voor degenen die treuren en kracht voor hen die werken aan gerechtigheid.
•Overlevenden van aardbevingen en degenen die helpen bij het brengen van verlichting, ook op de lange termijn.
•Vluchtelingen die onderdak zoeken en mogelijkheden om een nieuw leven op te bouwen.
•Het Koerdische volk en alle minderheden die discriminatie ondervinden.
•Een einde aan de deling van Cyprus.

Wereldwijd verbonden: Week 3

Met bergen en met stenen
wil ik U roepen, Heer.
Met alle vroege vogels samen
wil ik U roepen, Heer.
Met vissen in de diepe zee,
gazellen in de wijde steppe,
met zuchten uit de mond der stommen,
wil ik U roepen, Heer
Met alle vrome tongen,
met tortelduiven en nachtegalen,
met al wie God beminnen,
wil ik U roepen, Heer.
(Joenoes Emre, Turkije)

De kerk van Cyprus werd gesticht door Paulus en Barnabas. Het volk kent een bewogen geschiedenis. Cyprus is in de loop der eeuwen bezet geweest door Arabieren, Byzantijnen, Kruisvaarders, Venetianen, Turken en Engelsen.Vier jaar nadat Cyprus onafhankelijk werd, kwam het op dit eiland tot een uitbarsting tussen het Turkse en het Griekse deel. Een strijd die de geschiedenis inging als “Bloody Christmas”.

Leiders van het verdeelde eiland Cyprus hebben op 30 december 2014 besloten te blijven praten over hereniging. De Grieks-Cypriotische president Nicos Anastasiades en de Turkse-Cypriotische leider Dervis Eroglu bereikten daarover overeenstemming tijdens een gesprek van anderhalf uur op het vliegveld van de stad Nicosia. Het was het eerste overleg in circa 2 jaar tijd. Anastasiadis en Erogolu vinden allebei dat er een eind moet komen aan de huidige status van het eiland. Ze willen werken aan de vorming van een federale staat. Die moet bestaan uit een Turks-Cypriotische en een Grieks-Cypriotische zone.
Het eiland Cyprus is sinds 1974 verdeeld in een Griekstalig zuiden en een Turks noorden. Het officiële, Grieks-Cypriotische Cyprus werd in 2004 lid van de Europese Unie. Turkije steunt Noord-Cyprus.
"De gesprekken tussen de Griekse president Anastasiadis en zijn huidige Turkse collega Akinci, die vanaf augustus 2016 werden geïntensiveerd liepen eind november vast en werden begin januari 2017 voortgezet in Genève onder supervisie van de Verenigde Naties. In Genève werd de afspraak gemaakt om een werkgroep in te stellen. De taak van deze werkgroep is om vast te stellen wat nodig is om veiligheid en stabiliteit op Cyprus te waarborgen.  De werkgroep begint in januari 2017." (Bron: Europa Nu)

In Griekenland begon het christendom toen Paulus gehoor gaf aan de roep van de man uit Macedonië, die hem verscheen en vroeg: 'kom over en help ons' (Handelingen 16: 9-10). Nu is er in Griekenland naast de orthodoxe meerderheid een kleine protestantse minderheid. De Grieks-orthodoxe kerk is lid van de Wereldraad en CEC, maar van oecumene is geen sprake.
Een kleine Geloofsgemeenschap is er op het eiland Rhodos. Wie zelf brood bakt, bakt op zaterdag één brood extra en neemt dit zondags mee naar de kerk. Terwijl de mannen zingen, snijden de vrouwen het brood in grote stukken en vullen de manden. Er zijn veel volle manden. Als het moment van de eucharistie is aangebroken en de manden rondgaan, neemt ieder naar behoefte, de armen en bejaarden het meest, sommigen stoppen hun tas helemaal vol (zie foto boven, 1988).
"De Grieken zijn Europeanen. Maar Europeanen die iets hebben behouden dat elders verloren ging, een goddelijke orde, vastgehouden in tradities van familie en geloof, in heiligen en ikonen, geschraagd door een verstokte, taaie kerk". (Wim Boevink, Trouw, 2 jan. 2016)

Dank mag er zijn voor de kleine christelijke kerk in Turkije met haar rijke geschiedenis; voor alle martelaren, heiligen en geloofsleraren van de oosterse christenheid; voor hun voorbeeld, hun wijsheid, hun geduld. Op 28 november 2014 ontmoetten Paus Franciscus en de Turkse president Erdogan elkaar voor een driedaags bezoek in Ankara. De wereld moet christenen in het Midden-Oosten niet uit het oog verliezen, stelde paus Franciscus. Hun lot is vanwege alle oorlog en geloofsvervolging beklagenswaardig. Volgens Franciscus heeft het land vanwege zijn positie in de islamitische wereld een 'grote verantwoordelijkheid' in de strijd tegen ongelijkheid en discriminatie van minderheden. 'Het Midden-Oosten, Europa en de wereld wachten op een volwassen vriendschap', meent hij. (Trouw)

Aartsbisschop van Griekenland dringt er bij de EU op aan om de verantwoordelijkheid voor vluchtelingen te delen (Bron: WCC) - Vluchtelingenkamp in Thessaloniki (foto: WCC)

 Brood om te delen: Een kleine Geloofsgemeenschap op het Griekse eiland Rhodos. Wie zelf brood bakt, bakt op zaterdag één brood extra en neemt dit zondags mee naar de kerk. Terwijl de mannen zingen, snijden de vrouwen het brood in grote stukken en vullen de manden. (Foto: Zeger v.d.Wilt)

Gij hebt gerechtigheid lief en haat onrecht,
daarom heeft God, uw God,
U gezalfd met de olie van de vreugde.
(Psalm 45)

Aylan Kurdi werd gefotografeerd, voordat hij voorzichtig door een hulpverlener met witte handschoenen werd opgetild en weggedragen. Aylan Kurdi is 3 jaar geworden. De foto werd verspreid en ging razendsnel de wereld rond. Ontzetting en afgrijzen begeleidden het beeld. En commentaren. Het woord 'iconisch' viel. Dat valt snel. Als deze foto's de houding van Europa tegenover vluchtelingen niet veranderen, wat dan wel? vroeg de Britse krant 'The Independent'. (...) Dit beeld verwart. Aylan Kurdi is drie jaar geworden. Waarom moeten we hem zo zien? Zo gaaf nog. De zee droeg hem terug. Voor ons misschien, en de wereld. (Wim Boevink in 'Trouw', 3 september 2015)

 

Parochie van St. Anastasios, Polydrosos, Griekenland.

'Paulus en de rest', Bert Jan Lietaert Peerbolte

De apostel Paulus blijft in vele opzichten een raadsel. Bert Jan Lietaert Peerbolte presenteert hem als een hellenistische (oud-Griekse cultuur) Jood die trouw bleef aan zijn joodse uitgangspunten, maar tegelijkertijd Jezus Christus verkondigde als centrum van Gods handelen met de mens. Paulus zag de Christus-beweging als de trouwe rest van Israël, waar ook niet-Joden deel van konden uitmaken. Het bracht hem menigmaal in conflict met zijn omgeving. Toch verkondigde hij zijn droom: in Christus geen verschil meer tussen Jood en Griek, vrije en slaaf, man en vrouw!  Paulus en de rest is niet alleen een historische studie, maar kijkt ook naar de rol die Paulus bij een aantal moderne wijsgeren speelt.